9!

Gdy ktoś mnie dzisiaj zapytał czy jestem szczęśliwa? Odpowiem z całą pewnością, że tak, tak, tak ! Jak najbardziej. Czasem sobie uświadamiam, że ten cały wypadek zbliżył nas do siebie jeszcze bardziej.Teraz na krok mnie nie odstępuje, czasem mam wrażenie, że jestem ważniejsza niż żużel..., ale to nie tak.


Rano obudziło mnie szczekanie małego pieska, skąd on się tu wziął ? Przecież nigdy psa nie miałam, mama się nie zgadza na żadne zwierzątko domowe.
- No heej, maluszku. - pogłaskałam psa .
Zeszłam do kuchni, aby dać małemu wody. Zobaczyłam kartkę i kopertę, która leżała na stole.
'' Teraz kochamy Cię oboje, tylko ja bardziej!
Druga niespodzianka w kopercie" 
Otworzyłam z niecierpliwością  były to dwa bilety do Turcji. On jest niemożliwy, stwierdziłam.
Zrobiłam poranną toaletę i wyszłam na spacer z psem. On był taki słodki, mały beżowy lablador.
Z daleka słyszałam warkot silnika, zapach metanolu, dawno mnie tu nie było. Dwa mecze już opuściłam.
Odbierzzz to, no odbierz !
- O hej, jesteś na treningu ? - zapytałam.
- Tak jestem , a cos się stało?
- Czy zawsze jak dzwonię musi się coś dziać? Wyjdź przed parking.Przyszłam z kimś.
Nie wiedziałam, że to sprawi mu tyle radości, że będę właśnie tam z psem. Uśmiechnęłam się.
- Dziękuję! - pocałowałam i przytuliłam swojego chłopaka.
- Heh, nie musisz. Po prostu bądź.
- Wieczorem?
- Okej, będę.
Pocałowałam go i udałam się w kierunku domu.

Gdy wchodząc do domu, usłyszałam jak mama kłóci się z kimś przez telefon.
- Nie rozumiesz, że nie pozwolę Ci skrzywdzić jej po raz kolejny! Nie, nie zobaczysz jej! Nie przyjeżdżaj!
Gdy weszłam do salonu, odrazu rzuciła telefon.
- Z kim rozmawiałaś ?- zapytałam.
Mama długo nie odpowiadała, długo musiała wymyślać kolejną historyjkę.
Przecierając łzy, powiedziała:
- Z kolegą.
- Z kolega? - zapytałam.
- Zostaw mnie samą, proszę!- krzyknęła.
Udałam się do pokoju, było coś nie tak.Przecież to nie mógł być mój tata, on nie żyje, już dawno. Nic z tego nie rozumiałam, coś jest nie tak. Coraz bardziej się denerwowałam.
Dzień szybko zleciał na oglądając tv, fejs, twitter, zabawa z psem.
Wyszłam przed dom, wiedziałam, że Piotrek zaraz będzie.
- No hej kochanie, pójdziemy na spacer? - zapytałam
Oczy miałam szklane.
- Jasne, coś się stało ?- zapytał .
- Chodźmy.
Szliśmy w ciszy, czasem druga osoba przy nas, spacer, cisza bardziej pomaga niż wygadanie się najbliższej przyjaciółce. Po godzinnym spacerze wróciliśmy do domu. Piotrek poszedł zrobić coś do picia, a ja tak jak usiadłam w pokoju na łózku, tak siedziałam. Myślałam..
- Piotrek, jest to możliwe, że mam ojca?!
- No, ale ...
- No właśnie, dzisiaj wracając do domu usłyszałam rozmowę mamy, gdzie krzyczała do słuchawki, ze ktoś ma mnie nie szukać, ze nie ma niszczyć mi życia. Wiem, teraz już na pewno, że chodziło o mnie, drugiej córki nie ma. Potem rzuciła telefonem i zaczęła płakać gdy zapytałam kto to. Co ja mam teraz robić?
- No wiesz kochanie.... Sam nie wiem. Mama, na pewno gdy będzie gotowa powie Ci o wszystkim. NIe naciskaj bo znam wasze kłótnie, nie raz byłem świadkiem.
- Heh, no fakt. - uśmiechnęłam się i przytuliłam się z całych sił do niego.
- Co ja bym bez Ciebie zrobiła?
- Sam nie wiem. Turcja.... To będzie coś pięknego.
- Pies leci z nami . - powiedziałam stanowczo. - Skoro on kocha mnie, ty kochasz mnie, on kocha mnie i Ciebie nie może być sam w tak wielkim domu.
- Hah, nie wiem jak to zrobimy, zobaczymy jeszcze. Mamy miesiąc.
Po długich rozmowach, małych wygłupach poszłam do łazienki wziąć prysznic. Gdy wyszłam Piotrek zapanował nad moim laptopem.
- Chodź zrobimy sobie słit focie na fejsa! - krzyknął.
Hah, zdjęć naszych było mnóstwo. Później wstawił je na twittera, po którym ukazało sie kilka komentarzy. Nie chciałam wiedzieć co teraz czuły fanki.
- Fanki cię zabiją za to, że masz dziewczynę, a ze mną co zrobią? Boję się pomyśleć.
- Haha, twój SuperMan Cię uratuję.
W tym momencie rzucił mnie na łózko i zaczął łaskotać wszędzie. To był mój problem, łaskotki miałam wszędzie.